Consignatiedienst

Het was de kerstvakantie van de consignatiedienst. Niks even ontspannen en reflecteren van wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is.

Het begon met de combi-magnetron. Elke zondagochtend verwennen wij onszelf met licht bruine, warm gebakken broodjes. Ook de zondag net voor de kerstvakantie. Eerst sprak de zekeringautomaat aan. Na het her-inschakelen bleef deze ingeschakeld echter bleef de fan in de combi-magnetron draaien..... en er kwam een ondefinieerbaar luchtje uit. Lekker is dat met de kerstdagen voor de boeg!

Omdat Vinceprins meestal alles zelf uitzoekt en vaak ook besteld via internet scheelt dat vaak een hoop centen..... het kost alleen veel TIJD!

Enkele weken geleden vond ik onder de wastafel in de badkamer, tussen de opbergladen onder de wasbak, een plasje water. Het bleef door de cohesie netjes liggen en druppelde net niet over de houten plank naar beneden tussen de handdoeken. "Hoe is dit nou mogelijk dat het hier nat is?" dacht Vinceprins. De oorzaak is al snel gevonden wanneer je kleine kinderen hebt ;-) Een week later toen ik hijgend en ploeterend met de fiets thuis kwam uit mijn werk, zag ik langs één van de twee wastafelkranen water druppelen vanaf het binnenwerk! Deze keer had ik nog een oorzaak gevonden van het onverklaarbare plasje water tussen de laden en deze (moet ik dan toch toegeven) was aannemelijker dan de eerste aanname.

lekkende kranen laten de ergernis Grohe

Nu zitten er op onze wastafel twee dezelfde Grohe kranen. Logisch dat je eenzelfde terug plaatst......... (ze zijn alleen wat aan prijzig) Dat was dus de tweede storing die opgelost moest worden. O ja... de aannemer die deze badkamer heeft geïnstalleerd was 'vergeten' om stopkranen toe te passen. Lastig maar je weet dat Vinceprins nergens zijn handen voor omdraait! Omdat Vinceprins meestal alles zelf uitzoekt via internet en vaak ook besteld via internet scheelt dat vaak een hoop centen..... het kost alleen veel TIJD! (heb je een deja-vu?).

Nadat weerman Ed Aldus waarschuwde voor lichte vorst en sneeuw rond de kerstdagen, werd het toch tijd om de buitenkraan af te sluiten en de leiding gedeeltelijk af te tappen. In huize Vinceprins hebben ze de afsluiter van de buitenkraan heel fijn in de kruipruimte gemonteerd. En dan nog laag bij de grond. Dat is pas laag bij de grond! Blijkt het aftapkraantje muurvast te zitten..... Dat was storing nummer 3! Nu nog 'niet urgent' maar bij vorst zou het wel eens een 'urgente' storing kunnen worden wanneer de waterleiding kapot vriest. Dat wordt dus een klusjes vakantie.

2e kerstdag 2014... daar ging ik dan.... op weg gestuurd met 2 afbakstokbroden naar mijn schoonouders.... (waarvoor dank voor het afbakken. Kerstdiner geslaagd!)

Maandagochtend na kerst, 7 uur in de ochtend. Daar gaat de deurbel. Het is de bezorgservice met een nieuwe inbouw combi-magnetron. Lekker vroeg zodat ik heeeeel de dag de tijd heb om de boel te monteren. De oude combi-magnetron nemen ze ook mee maar:

1. ik moet de stekker er af knippen (nou ja, okee);

2. de combi moet 1 meter verplaatst worden naar de drempel van de buitendeur (zucht).

Snel aan de slag en het was écht een makkie. Als beloning zou Vincevrouw ze uit gaan testen.

voor het oog is het ook een verbetering in de keuken

Net voor de kerst ontving ik de bestelde Grohe wastafelkraan en de zaterdag na de kerst was het zover. Vinceprinses naar zwemles en junior ging mee om te kijken (terwijl hij dan altijd even een spelletje op de telefoon mag spelen in het zwembad ;-) Rust in het huis gaf een grotere kans op effectiever werken. Het hele huis moest afgesloten worden van het water. Voor de zekerheid had ik vooraf het koffieapparaat nokvol gevuld met water. Op zichzelf was het een één op één vervanging dus moest het niet te moeilijk zijn. Dat was ook zo. Nog voordat ik trek kreeg in een kopje koffie stond de waterdruk alweer op de tapwaterleidingen en had ik tijd over (om 2 kopjes koffie te drinken).

ze zien er hetzelfde uit maar de bediening is nét iets anders

Vincevrouw ging na de zwemles van Vinceprinses langs de ijzerwarenwinkel om een aftapkraantje te kopen. Ik had haar goed verteld wat we nodig hadden en dat er vooral een afdichtingsringetje bij moest zitten. Ze kwam terug met exact hetgeen wat ik bedacht had. Als beloning zou ik de appels gaan schillen. Omdat alles zo vlotjes verliep bij het vervangen van de kraan had ik (ook na 3 kopjes koffie) nog tijd om ook deze storing nog op te lossen. Als we dan toch bezig zijn dan monteren we de nieuwe aftapper ook meteen aan de goede kant van de afsluiter zodat ik er makkelijker bij kan om de aftapper te bedienen (voor die 2x per jaar :-) 

Het was dus een vruchtbare kerstvakantie waarbij ook de nieuwe combi-magnetron vaak getest werd.

Ja, ze is goedgekeurd!

Backdoor

Fantastisch! Eindelijk winter. De Geraniums hebben de vorige winter al overleefd en Vinceprins begint ze een beetje zat te worden. Deze winter kan daarom niet streng genoeg zijn. Alleen zit ik sinds deze winter in een tweestrijd: sneeuw hoort bij de winter en is één en al fun. Bijkomstigheid is dat sneeuw licht terug REFLECTEERT en de zonnepanelen bedekt. Hierdoor wordt de, toch al schamele opbrengst tijdens deze korte winterdagen, dramatisch. Een rendement van 'nul komma nul'.

sneeuwpanelen

Daarbij komt nog, na deze eerste sneeuwpanelen ervaring, dat ik denk dat het sneeuwdek sneller blijft liggen op de panelen dan op het pannendak omdat de pannen 'warmer' zijn dan de panelen. De panelen nemen snel de buitentemperatuur aan terwijl de temperatuur van de pannen wordt beïnvloed door het warmteverlies door het dak. Dat kun je wel zien aan bovenstaande foto. Het sneeuwdek op de panelen is dikker dan het sneeuwdek op de dakpannen. Ik stel voor om 'verwarmde zonnepanelen ©' te ontwikkelen. Bij één druk op de knop op de omvormer wordt gedurende een x tijd de panelen elektrisch verwarmd totdat de panelen weer energie gaan opwekken. Het enige waar je op moet letten is dat je deze knop niet in de avond in moet drukken :-)

Ondanks het vele plezier wat sneeuw aan de familie Vinceprins geeft heb ik het eerste nadeel van de sneeuwdek net beschreven. Echter ontdekte wij vandaag een tweede nadeel...... overhangend ijs!

overhangend ijs, wachtend op het juiste moment

Niemand durft meer de achterdeur door te gaan. Bang om getroffen te worden door kilo's opgevroren sneeuw. Wanneer deze overhangende massa zich over geeft aan de zwaartekracht dan gaat de rest ongetwijfeld mee. Je wenst niemand hierdoor aan zijn einde te komen.

foto genomen, met gevaar voor eigen leven

Technisch gezien toch nog een klein voordeeltje omdat de zonnepaneelinstallatie is uitgerust met twee MPP trackers. Volgens het schema hieronder: één tracker waarop de lichtblauwe panelen zijn aangesloten en de andere tracker waarop de donkerblauwe panelen zijn aangesloten.

De sneeuw heeft zich toch zodanig gepositioneerd waardoor we toch nog wat stroom kunnen opwekken via de 'donkerblauwe panelen'. Waarschijnlijk kreeg het een schuldgevoel.

Mocht je niets meer van mij vernemen of niet weten waar ik ben? ..... check the backdoor!

Update 29-12-2014 01:03uur: 
Een oorverdovend lawaai veroorzaakte   zojuist een adrelineshot in mijn lichaam terwijl ik in de REM fase lag: de zwaartekracht heeft het gevaarlijkst overhangend stuk ijsmassa naar de grond getrokken. Al hoorde ik geen gegil of hulp geroep  (er stond geen man met een schroevendraaier bij de achterdeur) vrees ik dat de buren er ook van wakker geworden moeten zijn. Wat zeg ik?! Misschien wel de senioren aan de overkant  (die hun gehoorapparaat op het nachtkastje hebben liggen naast hun kunstgebit en haarstukje). Morgenochtend maar even checken of de pannen nog goed liggen. Wens ik voor nu iedereen een prettige voortzetting van de nachtrust....

brokstukken zonder lichaam

Neue fahrrad

Inmiddels hebben Vincevrouw en ik diverse 'fietsfasen' doorlopen met de kinderen. Eerst uberhaubt het leren trappen....  Dan het eerste echte fietsje waarop je zijwieltjes monteert (en de ketting e.d. weer moet afstellen) Daarna kan je diezelfde zijwieltjes weer van diezelfde fiets demonteren (en de ketting e.d. weer opnieuw moet afstellen) Het moment komt daarna wanneer ze ook te groot worden voor dat eerste fietsje. En dan weet je: dit gaat meer geld kosten dan dat eerste fietsje. Gelukkig kunnen ze allebei goed sparen.

Vincevrouw was al met ze naar de fietsenwinkel gegaan. Het moest ook niet gekker worden want ze mochten zelfs een hele nieuwe fiets uitzoeken. Deze maand was nu helemaal te lang voor mijn salaris. Daarom moest ik ook streng zijn en mocht Vincevrouw deze maand geen nieuwe schoenen kopen. Het duurde zo'n 1 á 2 weken voordat alles in orde was en de fietsen opgehaald konden worden bij de plaatselijke fietsenhandel.

Vrolijk liepen de kinderen naar binnen in de winkel. Daar stonden de twee fietsjes. Tenminste... één van die twee noem ik nog een fietsje. Die van junior is inmiddels niet echt meer een fietsje. Time flies! Wat waren ze trots op hun eigen gekozen stoere fiets.

junior met zijn nieuwe fiets

Ook Vinceprinses had een stoere meiden fiets. Een meid met ballen wordt ze!

Vinceprinses met haar stoere meidenfiets

Nadat we hadden afgerekend.... even bij waren gekomen en weer buiten stonden was het de vraag hoe ze weg zouden rijden op hun nieuwe stalen paard. Junior reed er zo mee weg. Vinceprinses had wat meer moeite. Zij ging dus echt niet uit haarzelf meteen er op weg rijden. Tijd voor plan B: Vinceprinses haar fiets laten we staan bij de fietsenwinkel (wel op slot natuurlijk), ze gaat bij mij achterop terug naar huis. Eenmaal thuis aangekomen lopen we samen terug naar de fietsenwinkel. En dan zal ik haar helpen aan de fiets te wennen. Dat wennen ging best snel alleen het opstappen is nog wat lastig. Als we haar tot in januari elke dag een extra boterham geven dan komt het best goed. Ze was in ieder geval erg trots dat ze (zonder dat papa haar vast hield) zelf kon fietsen. Enkele ogenblikken later kon ik dus achter haar aan rennen (slecht voor mijn BMI). Totdat ze moest remmen en afstappen want dan had ze papa weer nodig ;-)  (Gelukkig nog wel!)

Het is nu de prioriteit om in deze kerstvakantie elke dag even te oefenen met fietsen op rustige fietspaden zodat ze na de vakantie, goed voorbereid naar school kunnen fietsen.

Grote kans dat we de oefensessie van morgen overslaan. We hebben de extra optie 'winterbanden' niet genomen.

Tea time

We waren snel weer thuis vanochtend. Vincevrouw vond de theeglazen toch zo mooi (en goedkoop) in het Landal huisje.... Helaas zijn ze allemaal kapot gevallen.

"Schat! Ik heb thee gemaakt!"

Op Rabbit Hill wasn't it stil

Wat een wisselvallig weer hier in Nieuw-Milligen. Alle konijnen blijven in hun holletje verscholen hier op Rabbit Hill. Gelukkig hebben wij ons het hele weekend kunnen vermaken met alleen maar binnenactiviteiten. Ik noem maar 's wat op: zwemmen, Monopoly junior spelen, spelen in de binnenspeeltuin, bowlen, eten in het restaurant, lekker luieren, eekhoorns kijken (die kwamen wel tevoorschijn :-) warme broodjes eten.

Maar er waren ook dingen die niet goed liepen: kwaliteit van het TV-signaal was slecht (Hallo,  het is inmiddels 2014), de instabiliteit van het wifi netwerk a €13,- voor 4 dagen (Hallo,  het is inmiddels 2014) en de planning van de keuken in het Landal restaurant. Het meest irritant vind deze gadget freak natuurlijk de belabberde wifi. Ik had vooraf nog gedacht om 3FM Serious Request te volgen via de app maar dat is onmogelijk (ook Fox sports was kansloos anno 2014).

Morgen naar huis. Weg van 'de wilde zwijnen' waar kleine Vinceprinses maar over blijft klagen. Ze zijn er niet maar ze is er wel bang van. De film Poltergeist deed haar niets maar wilde zwijnen?! ;-) Hopelijk verloopt de laatste nacht rustiger dan de vorige: het leek wel dat er in het nationale Veluwe park Leopard tanks (de laatste die NL nog bezit, geleend van het nieuwe legermuseum in Arnhem)  hun kanonnen afschoten. Allemachtig! Illigaal Poslki vuurwerk is er niks bij. Daarna, rond een uur of 5 leek het wel of familie muis boven het plafond heen en weer aan het lopen was. Ik weet niet precies wat het was.... maar Poltergeist is er niks bij!

De wind steekt op. Wij taaien af. Welterusten.

De recessie

Een aantal weken geleden las ik in de media een bericht over een groot aantal ontslagen die gingen vallen op mijn werk. In eerste instantie dacht ik nog: "We zien het wel" en "het komt wel goed". Maar op de dag dat elke medewerker een gesprek kreeg met de mededeling of je kon blijven of moest vertrekken, was de spanning op de werkvloer om te snijden. Een ondefinieerbare energie hing er op de afdeling. Een voor een gingen we 'op gesprek'. Ik beet het spits af en hoefde niet weg. Opgelucht was ik wel maar niet blij. Telkens wanneer een directe collega naar zijn gesprek ging voelde ik die spanning weer. De spanning voor hem of haar. Er vielen slachtoffers: 2 collega's van mijn afdeling krijgen ontslag. Het medeleven is groot en de ontladingen waren er ook. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt en het viel me zwaarder dan ik vooraf had gedacht. Al valt dat in het niet met de onzekere periode, welke de ontslagen collega's door moeten.

Terwijl ik nu ontspannen dit berichtje in elkaar flans zitten hun in de rats. En die ontspannenheid had familie Vinceprins nou net even nodig. Dus trokken we gisteren er op uit naar een vakantiepark (zie foto). Lekker niets aan het hoofd en lekker niks doen. Alhoewel, als het aan de kinderen ligt gaan we zwemmen, indoor speeltuin, bowlen, eten in een restaurant, spelletjes spelen, naar de buiten speeltuin..... Blij en dankbaar dat we ze dat allemaal kunnen geven. Dat realiseer ik me steeds meer....

Normandië Tour 2014 in beeld

Wat een onvergetelijk weekend was het afgelopen weekend met mijn maatjes in Normandië. We hebben onze doelstellingen gehaald in het krappe weekend (1) (2) (3). We hebben één extra locatie toegevoegd aan ons lijstje en dat paste net. Bij het aantreden van de duisternis staakte we onze d-day tour activiteiten (noodgedwongen). We bleven maar gaan, lopen, lezen, fotograferen. Bij elke blik op het horloge was er telkens een aantal uren verstreken.

Het bizarre onwerkelijke gevoel van de gebeurtenissen op deze locaties, de 'tastbare' geschiedenis wat de herinnering levend maakt. Respect, moed en treurnis. Dat is de mengelmoes van gevoelens die Vinceprins van dit indrukwekkende weekend heeft overgehouden.

Deze mensen hebben het begin van de vrijheid van Europa, van Nederland betaald met de hoogste prijs: hun leven. Lijden, pijn en het besef dat je, stervende, je naaste familie, thuis ver van daar, niet meer zal zien... zonder afscheid. Laten we zuinig zijn op onze vrijheid en ze goed bewaken opdat deze mensen niet voor niets de hoogste prijs betaald hebben.

Van de vele gemaakte foto's dit weekend heb ik een mooie fotocompilatie gemaakt (in HD). Enjoy!

deze video kan je schermvullend vergroten

Ondertussen wacht ik op mijn spijkerbroek en sokken, welke ik vergeten was mee te nemen naar huis. Hotel La Rosiere gaat het naar mij terug sturen. Dat verdient nog is een warme douche! (nog even afwachten of het echt aankomt) 

Het is wel raar hoor onderweg naar huis in je onderbroek.

D-day 2014 +2

De laatste dag van dit weekend in Normandie is aangebroken. Na een goede nachtrust hebben we vroeg onze spullen ingepakt en ingeladen waarna we om 8.10 uur aantraden voor het ontbijt. We hebben dan ook weinig tijd omdat we allemaal vanavond bij onze eigen gezinnen willen eten. Om kwart voor negen vertrokken we naar Benouville. Nog voor het Pegasus museum open ging waren we al ter plaatse. Dat gaf ons mooi de gelegenheid om de (nieuwe) brug met haar omgeving vast te leggen op foto. De gedenktekens rond de brug mochten natuurlijk ook niet ontbreken. Net nadat we bij het kanaal klaar zijn met het fotograferen stopt er een bus met bejaarden om deze brug over het kanaal te bekijken. Wat een mazzel dat we net klaar zijn met fotograferen.... dat scheelt veel Photoshop werk om die mensen uit te gummen ;-)

Als eerste komen we het museum in waarbij op het buitenterrein ook nog de originele brug ligt. De beschadigingen, welke zich voornamelijk op het contragewicht bevinden, zijn nog goed zichtbaar.
Omdat we als eerste in het meseum zijn zet een medewerker een film voor ons op, speciaal in het Nederlands. Dit museum was niet heel groot maar wel erg mooi. Mooie maquettes en nog in goede conditie verkerend materiaal. Hoogtepunt is natuurlijk de originele brug, welke nog voor de strandlandingen moest worden ingenomen door de Britse 6e luchtlandingsdivisie. Tevens is de nagemaakte Horsa glider ook een hoogtepunt. Met drie van dit soort zweefvliegtuigen kwamen de mannen aan bij de brug bij Benouville. Op elke positie waar een glider geland is staat nu een herdenkingsteken.

Terwijl ik dit bericht 'schrijf' zijn we weer onderweg naar huis. Onderweg bespreken we of er over een paar jaar een D-day 20xx +3 komt. Er is nog zoveel te zien in Normandie.

Als laatste wil ik een interne mededeling doorgeven: "schatjes, ik kom er aan!".

D-day 2014 +1

Het was een waardevolle mooie dag,  de aankomstdag in Normandie. Het weer is dan ook fantastisch. Na alle bezichtigingen van vrijdag hadden we voor gisteren ook veel op de planning staan.

Zo togen we na ons ontbijt bij Hotel Rosalie naar 'Pointe du Hoc'. Een onderdeel van de Atlantic wall, waarbij de kanonnen uitgeschakeld moesten worden om de landigen op de stranden te laten slagen. Door middel van afgeschoten haken klommen de Rangers met touwen 30 meter tegen de klif op naar boven waar de Duitse kanonnen zich bevonden. Wanneer je al boven kwam wist je wat je als een van de eerste te wachten stond.....  Van de 250 Amerikaanse Rangers hebben 90 mensen het overleefd. Op het terrein van het complex zie je de meters diepe gaten in de grond van de beschietingen. Vernietigde bunkers met muren van 50cm gewapend beton. Het moet een hel geweest zijn. Het complex wordt zeer goed beheert door het 'American Battles Monument Commission'.

Na dit complex reden we naar Omaha Beach. De plaats waar de landing in de eerste uren catastrofaal verliep. Veel gedenktekens zijn hier. Resten van bunkers horende bij de Atlantic wall. Hier zie je ook nog een gedeelte van een pier, horende bij de door de geallieerden aangelegde kunstmatige haven voor de aanvoer van materieel. 's Avonds zijn we nog even terug geweest naar Omaha beach. Het verschil tussen eb en vloed is hier erg groot: zo'n 300 meter. Wanneer je voor jezelf de beeldvorming compleet hebt met de bunkers aan het strand, in de duinen met daarbij het vrije zicht op het strand.... ongelooflijk!

Net achter Omaha beach ligt de Amerikaanse begraafplaats. Voordat we het entree gebouw in konden moesten alle zakken leeg en moesten  de tassen door de scanner. Een indrukwekkende expositie met beeld, geluid en materiaal. Aan het eind van de expositie kom je uit op de oorlogbegraafplaats van ca. 9.000 soldaten. Duizenden witte kruizen op de millimeter nauwkeurig geplaatst met op de achtergrond de zee van Omaha beach. Het is mooi, respectvol en treurig. Het gevoel te midden van de duizenden kruizen is onbeschrijflijk.

Aan het eind van de middag zijn we het 'Overlord museum' in gegaan (Overlord was de codenaam van de landingsoperatie). Er waren hier vooral veel voertuigen aanwezig. Voor het mooie was het allemaal net te krap en te donker. Maar wel de moeite waard. Uit de museumshop kocht ik een boek over de D-day landingen (wel in het Nederlands natuurlijk ;-) Mooi naslagwerk van onder andere wat we tot nu toe gezien hebben.

Op D-day +2 bezoeken we de Pegasus brug. Daarna vertrekken we weer naar Holland... in vrijheid!

D-day 2014

Na een kort nachtje vertrokken we gisteren rond 4 uur 's nachts naar
Normandie. Ons eerste doel was Saint-Mere-Eglise. De plaats, welke als
eerste in de nacht van 5-6 juni 1944 moest worden ingenomen in verband met
de belangrijke weg die door dit dorpje liep. Wanneer dit plaatsje was
ingenomen konden de Duitsers moeilijker versterking laten oprukken naar de
kustplaatsen.

Na een aantal tussenstops bereikten we aan het begin van de middag
Saint-Mere-Eglise. Ik had niet verwacht dat de invasie hier nog zo leeft.
Voor de commercie doen ze er natuurlijk ook goed aan 😉

Nadat we de kerktoren met daarin hangend de paratrooper hadden gevonden
(foto) gingen we het naastgelegen Airborne-museum binnen. Een prachtig
museum wat de moeite waard is (foto).

Daarna 's middags eten in een restaurant tegenover de kerk. Ook dit
restaurant staat in het teken van de invasie. Op de papieren placemat die
we kregen stond een luchtfoto van 'Batterijencomplex Crisbecq ' (foto). Die
stond niet op ons lijstje .....

Het Batterijencomplex Crisbecq staat (stond) gericht naar de kust (er waren
overigens meerdere Batterijencomplexen). Buiten de kanonnen die daar
opgesteld stonden was het een netwerk vol met bunkers welke voor het
overgrote gedeelte toegankelijk waren. Met de kogelgaten in dikke metalen
deuren en gapende gaten in dikke bewapende betonnen muren kan je jezelf wel
voorstellen wat zich hier allemaal heeft afgespeeld.

Nadat ik het niet kon laten om ook een spoedbezoek aan Carentan te brengen
sloten we de dag af bij 'Gold beach' bij de plaats Arromanches. Hier liggen
nog restanten van de tijdelijke aanvoerhaven die de geallieerden na d-day
hadden aangelegd (foto).

Na een nacht rust, een hardloopsessie met mooie uitzichten (foto) en het
ontbijt gaan we verder met onze d-day tour. Het is vandaag d-day 2014 +1.

P.S. klik op de foto voor een vergroting

Vernieuwde photowall

Na een lange tijd is het nu écht weer tijd voor nieuwe foto's op de fotomuur.

klik op de afbeelding voor een vergroting

Zijn het allemaal geen schatjes? ;-) Er zitten nog 11 foto's in die er in het begin ook in zaten. Kan jij ze vinden? De winnaar wint een foto naar keuze uit deze lijst op canvas. Mail je antwoord naar: noreply@vinceprins.com

The longest day

Vandaag precies 70 jaar geleden begon operatie Market Garden. De bruggen over de grote rivieren in Nederland moesten worden ingenomen. De operatie slaagde gedeeltelijk. Tijdens de acht dagen durende operatie kwamen 15.000, voornamelijk Britse militairen om het leven en kon het westen van Nederland niet bevrijd worden. De hongerwinter in 1945 volgde....

In september 2011 bezocht Vinceprins al eens het Airborne museum in Arnhem

Om de één of andere reden interesseert mij de gebeurtenissen uit de tweede wereld oorlog. Geen fascinatie, geen sensatie.... eerder bewondering en ontsteltenis van de ellende die de mensen moesten ondergaan. De 'lucky ones' overleefde (met de opgedane trauma's en de herinneringen aan de verloren dierbaren en maatjes) en de pechvogels verloren hun leven. Mensen die hun leven waagden voor anderen. Vaak zo onvoorstelbaar in de onmogelijke situaties waarin deze mensen zich bevonden. Ik weet zeker dat wat ik me er van kan voorstellen de werkelijkheid maar een fractie benadert.

Enkele jaren geleden spraken Vinceprins en twee maatjes al eens af om naar Normandië te gaan. Vrijwel iedereen weet wat voor een belangrijke gebeurtenis zich er in Normandië in  WWII heeft afgespeeld voor Europa. Afgelopen juni j.l. exact 70 jaar geleden.

Het kwam er telkens maar nier van en ondanks de drukke agenda's moest het er nu toch maar eens van komen om met elkaar naar Normandië te gaan (nu we nog goed ter been zijn ;-)  Met elkaar bekeken we welke belangrijke plaatsen in Normandië we willen bezoeken en op welke strategische plaats we het beste kunnen overnachten. We waren het er snel over eens dat het geen schuttersputje zou worden of koepeltent. Op onze leeftijd krijg je na een koude en vochtige nacht toch al snel stramme spieren en stijve gewrichten. In onwillekeurige volgorde is dit onze D-day tour top 6:

1. PEGASUS BRUG OVER HET CAEN KANAAL (6 JUNI 1944, 00.16 UUR)

Over het Caen kanaal en de Orne (een paar honderd meter verder) liggen twee bruggen. De eerste is de beroemde Pegasus brug. Hier landden, op de oostoever 16 minuten na middernacht op 6 juni 1944, drie 'Horsa' zweefvliegtuigen van de 6th Airborne Division. Aan boord D-Company onder leiding van Major John Howard. Binnen 10 minuten was de brug in Britse handen. Er zijn dan 2 doden en 14 gewonden gevallen aan de Britse zijde. De eigenaars van café Gondrée werden de eerste Fransen die bevrijd werden. Bij de landingsplek van de Horsa zwevers staat nu een borstbeeld van Major Howard. Info hier en hier. Een bezoek aan het museum ter plaatse mag niet ontbreken. (maps)

2. 'JUNO BEACH'  COURSEULLES-SUR-MER (6 JUNI 1944, 07.45 UUR)

Juno Beach was één van de vijf landingssectoren op de stranden van Normandië tijdens de geallieerde landing aldaar tijdens de Tweede Wereldoorlog. Juno Beach was als landingszone toebedeeld aan de Canadese 3e infanteriedivisie, de Britse 2e pantserbrigade en een eenheid commando's van de Britse Royal Marines. Juno Beach was op Omaha Beach na het zwaarst verdedigde stuk strand. Info hier en hier. (maps)

3. AMERIKAANSE OORLOGSBEGRAAFPLAATS COLLEVILLE-SUR-MER

De Normandy American Cemetery and Memorial is een Amerikaanse militaire begraafplaats en monument ter nagedachtenis aan de overleden Amerikaanse soldaten ten tijde van de Slag om Normandië. Op de begraafplaats liggen 9.386 Amerikaanse soldaten begraven. Er zijn 307 ongeïdentificeerde mensen begraven. Info hier en hier (maps)

4. 'OMAHA BEACH'  FORMIGNY 

Omaha Beach was de geallieerde codenaam en thans ook de lokale naam voor een van de vijf (Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword) landingszones voor de invasie van Normandië op 6 juni 1944. Het strand is ongeveer vijf kilometer lang, van Sainte-Honorine tot Vierville-sur-Mer.

In het westelijk deel zou de Amerikaanse 29e Infanteriedivisie landen, en in het oostelijk deel de 1e Infanteriedivisie. Het belangrijkste doel was het veroveren van het gebied tussen Port-en-Bessin en de rivier de Vire, waarna zuidwaarts kon worden opgerukt in de richting van Saint-Lô.

De Duitsers hadden hun verdediging goed voorbereid. Overal onder de hoogwaterlijn lagen obstakels op het strand en sommige delen van het gebied, met name boven de hoogwaterlijn, waren voorzien van landmijnen. Bovendien bood het langzaam afhellende strand een prima schootsveld voor de verdedigers die zich verschansten in bunkers bovenop de ruim dertig meter hoge kliffen. Het gebied werd verdedigd door de Duitse 352e Infanteriedivisie. Deze behoorde tot de best getrainde troepen in het gebied.  De landing op Omaha Beach leidde tot grote geallieerde verliezen. De inleidende bombardementen en beschietingen waren slordig uitgevoerd en hadden weinig schade aangericht. Info hier en hier (maps)

5. POINTE DU HOC CRICQUEVILLE-EN-BESSIN

Pointe du Hoc is een locatie op een klip langs de Normandische kust in Noord-Frankrijk, in Saint-Pierre-du-Mont. De rots bevindt zich tussen Omaha Beach en Utah Beach. Beneden is er een smal keistrand van een tiental meter breed, daarna steekt Pointe du Hoc 30 meter boven de zee uit.

In de Tweede Wereldoorlog werd dit punt bestreken door Duitse bunkers en kanonnen. De Duitsers hadden zes 155 mm kanonnen geïnstalleerd, om de landingsstranden te verdedigen. Op 6 juni 1944, bij de landing in Normandië, was Pointe du Hoc een doelwit van de geallieerden, om de bedreigde stranden vrij te krijgen van het dreigende geschut van de 155 mm scheepskanonnen. Deze moeilijke en zware missie werd toevertrouwd aan de US 2nd Ranger bataljon, onder leiding van luitenant-kolonel James Earl Rudder. 225 man zouden landen op het strand en moesten de kanonnen vernietigen. De dagen voordat de landing op Pointe du Hoc plaatsvond, werd het zwaar gebombardeerd. Door deze bombardementen hadden de Duitsers de 155 mm kanonnen meer landinwaarts geplaatst, hetgeen de Rangers niet wisten. Om 7 uur in de morgen bereikten de Rangers de voet van de 30 meter hoge klippen, die door de Duitsers vanuit bunkers werden verdedigd. Met behulp van touwladders en met mortieren omhoog geschoten enterhaken met touwen, slaagden de mannen erin tegen de kliffen op te klimmen, de Duitsers uit te schakelen en een strategische positie in te nemen. Men ontdekte echter dat de kanonnen uit de bunkers weggehaald waren. De Rangers verzamelden zich boven en enkele gingen op zoek naar de artillerie. Deze werd al vlug gevonden en vernietigd. Info hier en hier (maps)

6. SAINTE-MÉRE-ÉGLISE 

Sainte-Mère-Église werd op 6 juni 1944 bevrijd door luchtlandingsdivisies van de 82ste divisie, en was de eerste bevrijde stad van de invasie. Het was een belangrijk dorpje voor de invasie, want het lag midden op de weg die de Duitsers zouden nemen voor een tegenaanval tegen de mannen op Utah Beach. Er staat nu nog steeds een museum gewijd aan de parachutisten. Ook hangt er aan de kerk een parachutistenpop. Dit is een gedenkteken voor de parachutisten en voor de parachutist John Steele die met zijn parachute aan de toren bleef hangen . Daarbij is hij onder vuur genomen door de Duitsers en in zijn voet geraakt. Hij heeft het overleefd door zich dood te houden. Meer info hier en hier (maps)

Onze landingsplaatsen. klik op de kaart voor een vergroting.

Zoals ik al schreef: zij die bereid waren hun leven te geven voor de vrijheid van anderen. kippenvel momenten. Dat weet ik zeker.......

Neppert

Beste volgers, er zijn nep 'Vinceprins' accounts gespot, welke op het succes van Vinceprins proberen mee te liften. De fraudehelpdesk en de DNRI is inmiddels geïnformeerd. Blijf rechts rijden, haal niet in en probeer de nepaccounts met spam te waarschuwen.

Tot zover dit bericht.

grüßen aus Bürserberg

Voor bij degene, waarbij de postbode hun brievenbus heeft overgeslagen, volgt hier alsnog een groet vanuit Bürserberg.

klik op de kaart voor een vergroting

Deze zomervakantie zit er op.... ik benadruk: een heerlijke zomervakantie in het prachtige Oostenrijk. In de tussentijd heeft Vinceprins niet stil gezeten en een mooie compilatie gemaakt van 20 minuten van deze schitterende vakantie. Prachtige uitzichten, panorama's, kabelbanen en steile bergwegen. Veel plezier met de vakantiefilm hieronder op het TVinceprins YouTube kanaal.

caused by copyrights by owners from content in this video, this video is not available in Germany and on mobile platforms : (

MountainKart

Onze laatste dag in Bürserberg hebben we erg leuk afgesloten met de 'Mountain Kart'. Morgen vertrekken we met onze eigen 'Mountain Kart' nach hause. Tjuus Oostenrijk!

De vakantiefilm komt er snel aan op het 'TVinceprins YouTube kanaal'.

Liechtenstein

We zijn inmiddels een paar dagen verder met onze vakantie in Oostenrijk. Het einde van de zomervakantie komt in zicht. Nu we toch zo dichtbij zijn wilden Vincevrouw en ik ook nog een kijkje nemen in Liechtenstein. De kinderen wilden dat ook wel want daar zijn natuurlijk ook ijsjes e.d.. De vraag is alleen: waar ga je naar toe want ik las dat er niet zo veel te doen is. We kozen een burcht uit in Balzers en een bezoekje aan hoofdstad Vaduz.

Geheel onverwacht (of onvoorbereid) werden we door de navigatie begeleid van Oostenrijk naar Liechtenstein, via de snelweg in Zwitserland weer naar Liechtenstein en zo naar het plaatsje Bladez. In Liechtenstein zijn geen snelwegen. En wij hadden geen Zwitsers tolvignet... gelukkig vielen we niet op in Zwitserland door Vinceprins' voortreffelijke en onopvallende rijgedrag. Alleen de knalgele kentekenplaten vielen erg op tussen de rest.

Eenmaal aangekomen in Balzers bij burcht Gutenberg, vielen mijn ogen uit mijn oogkassen: wat een prachtige uitzicht! Het dorpje, de bergen, de burcht met daaromheen de druiven... de stilte. Ja, Vinceprins wordt een ouwe lul maar wat kon ik hier van genieten.

Nadat we toevallig een speeltuin tegen kwamen en de kinderen hun energie even kwijt konden, reden we door naar hoofdstad Vaduz. Daar is niet heel veel bijzonders aan. Veel souvenirwinkels (die we overigens in Oostenrijk nergens kunnen vinden) maar verder vergelijkbaar met de boulevard van Schevingen. Natuurlijk is de achtergrond van de bergen erg mooi, het betalen in Zwitserse valuta is leuk (al accepteerd iedereen euro's) en het niet toegankelijke slot Vaduz ziet er mooi uit aan de buitenkant.... Leuk dat we in Vaduz geweest zijn maar hadden we er niet geweest hadden we niet veel gemist.

Op de terugweg naar Bürserberg in Oostenrijk reed ik weer heel onopvallend door Zwitserland. Onopvallend met knalgele kentekenplaten en een grote dakkoffer. Tjuus!

Maria hemelvaart?

15 augustus is de dag waarop we 600 meter daalden in 7 km en voor een dicht en uitgestorven winkelcentrum stonden in Bürs.... 'Maria hemelvaart' noemen ze deze feestdag hier in Oostenrijk. Leuk voor de mensen hier maar hoe moest het met onze lege voorraad toetjes en de yoghurt? Gelukkig zaten we nog ruim in onze voorraad toiletpapier.

Zonder boodschappen reden we 7 km terug naar 1170 meter hoogte. 's Middags hebben we ons vermaakt in het zwembad. Net als vandaag was het gisteren toch regenachtig. Aan het eind van de regenachtige dag kregen we gisteren als beloning voor het wachten op zonnig weer een regenboog te zien, pal voor ons balkon. Een prachtig verschijnsel was het met op de achtergrond de ruige bergen.

Vandaag reden we naar Dornbirn naar 'Der Spielfabrik'. Een grote indoor speeltuin voor de kinderen. Ze zijn er zo'n 4 uur losgegaan. Voor de ouders geen enkel probleem want de relaxte stoelen, banken en het sterke wifi signaal hielden de ouders ontspannen en kalm.

Daarna hebben we alsnog boodschappen gedaan. Net op tijd want de koffie was nu ook op!

De tederste verleiding

Wanneer je op je vakantie zooooo dichtbij de chocoladefabriek van Milka bent.... dan voel ik mezelf, als chocoladeliefhebber, verplicht om daar langs te gaan. Vincevrouw was het daar 110% mee eens (de kinderen ook nadat ik ze vertelde van de 'factory outlet store').

De paarse koe stond er inderdaad en het rook in de directe omgeving van de fabriek ook echt zoetig. We hebben ons in de winkel erg ingehouden. Junior wilde overigens liever een speelgoed vrachtautootje van Milka dan een chocoladereep. Dat heeft 'ie niet van mij ;-)

Daarna hebben we verder het centrum van Bludenz bekeken. Dat was OK maar niet echt bijzonder. We twijfelen dan ook om de volgende vakantieplaats af te laten hangen van de locatie van de m&m's fabriek......

Rappenloch

Al dat Duits.... Het is niet altijd even duidelijk. Met zijn tweeën op de bonnefooi op pad gaan is leuk en makkelijk maar met twee kinderen in je kielzog is het een ander verhaal. Daarom zijn we vandaag eerst naar het 'tourismekantoor' gegaan in Dornbirn. Daar konden ze ons in vloeiend Engels vertellen hoe wat, waar en wanneer. Leuke enthousiaste medewerkers daar die meteen 20 kaarten en folders op de balie tentoonstelde.

We kwamen aan bij het begin van de Rappenloch wandelroute. Natuurlijk hadden we wel een idee van hetgeen we konden verwachten maar.... het was soms best hoog op de aan de rotsen gemonteerde 'wandelbalkonnen'. Niet alleen dat: de ietwat uitstekende rotspartijen boven de aan de rots gemonteerde 'wandelbalkonnen' waren af en toe ook indrukwekkend en imposant. Nog maar niet te spreken over de snelle stroming van het water. Allebei de kleintjes beklaagden zich er om dat papa hun handjes zo hard vasthield :-)

Het was een aardige klim, vooral voor de kleintjes. Vinceprins heeft veel foto's en video's geschoten welke ik na de vakantie op het TVinceprins YouTube kanaal plaats. Voor nu een impressie d.m.v. een paar foto's voor de beeldvorming.

Morgen wordt het slecht weer. Dus tijd voor boodschappen en het zwembad. En dat allemaal op onze vakantietempo. Tjuus!

Met de schrik vrij

Nadat gisterenavond de televisiezenders Nederland 1, 2 en 3 wegvielen is Vinceprins op tijd zijn mandje in gegaan. Ik zag ergens op RTL nog wel Rocky 92 maar ja, daar hadden ze 89 Rocky's eerder mee moeten stoppen. Adrian is er wat dat betreft precies op tijd uitgestapt.

De ochtend begon met wat fysieke training en daarna warme broodjes. We hebben heerlijk ontbeten. Mede omdat Vinceprins gisteren bij 'ZimbaPark' very old kaas ontdekte in de schappen..... heerlijk! (waren de dagelijkse boodschappen dan mede hierdoor zo duur : )

Het weer was vandaag erg lekker. Een briesje en 25°C. Omdat ik een rondje van 3 km lengte had gevonden besloten we om deze ronde te gaan wandelen. Wat hadden de kinderen daar een zin in zeg?! Vooral Vinceprinses had al moeie benen bij het uitspreken van het woord 'wandelen'. En dan moest de 100m klim nog gemaakt worden ; )

Kreun steun warm zweet .... totdat we watervalletjes en beekjes tegenkwamen. Wat kan een kinderleven toch snel een andere wending krijgen: keien in het water gooien en dammetjes maken. Verder werden er nog wat bloemetjes geplukt en zagen we ' scharrelvarkens' op de helling van de berg (zie foto). Op een steile helling had ik de karbonades nog nooit gezien.

Ook zagen we koeien en kalfjes. Dat was zo lief om de kinderen met gras in hun handjes (in hun beste Duits) de koeien te zien lokken. Totdat Vinceprinses tegen het schrikdraad aan kwam. Dat was heel erg zielig en schrikken.

Aan het eind van de middag gaven we Bollo een high five en kon vaders aan het begin van de avond nog steeds geen studio sport kijken. Dat wordt vanavond weer vroeg het mandje in. Kom ik straks nog echt uitgerust thuis ook.

Up and down

Vanochtend mochten we verkassen naar ons definitieve appartement voor deze vakantie. Uiteraard nadat we eerst een extra overnachting hadden betaald incl. eindschoonmaak e.d.. Dat was een duur grapje die ene dag te vroeg op onze vakantiebestemming aankomen. Maar gelukkig kunnen we hier Euro95 tanken voor €1,357 per liter. Dat scheelt weer. Indien we op de terugweg ruimte over hebben in de occasion,  kunnen we een aantal jerrycans mee naar huis terug nemen.
Het 'dagelijks leven' hier is minder goedkoop. Om boodschappen te doen bij een groot winkelcentrum (zie foto) rijden we naar het plaatsje Bürs.  Zo'n 16 minuten rijden à 8,6 km waarvan zo'n 6 km naar beneden. Op de foto zie je de hoogteweergave in een grafiek op mijn horloge. Je kan precies zien in de grafiek wanneer wij naar Bürs gereden zijn. Hiervoor dalen wij zo'n 600 meter. And what's goes down, must go up..... De occasion moet op de weg terug keihard werken.

Ook het hardlopen is hier een uitdaging. Tot nu toe heb ik hier niemand zien trainen. Misschien zegt dat meer over mij. Desalniettemin heb ik een aansluitende ronde gevonden van 3km (zie foto). In deze ronde moet er 100m geklommen worden en 100m gedaald.  Dat is erg goed voor de kuiten. Normaal hou ik niet van 'wandelen' tijdens het sporten maar vanochtend (7.30u :-) maakte ik een uitzondering. De training leed er niet onder want mijn hartslag blijf hangen op 150 slagen/min. Morgen weer een hoogtetraining want Vinceprins wil voor het nieuwe zaalvoetbalseizoen topfit zijn. Tjuus!

Die kopf ist er af

Na een nachtje van 3,5 uur slaap ging om 4 uur de wekker. Ik sprong opgewekt op want it was time voor holiday!  Alles stond zo goed als klaar dus was het een kwestie van de spullen in de auto zetten en gas. De kids zaten nog eerder in de auto dan de bagage: die hadden er om 4.15 uur ook al ontzettend veel zin in.

Een uur later zwaaide we de oppas uit en reden we weg met de occasion richting Oostenrijk waar we in de middag, rond 16 uur wilden artiveren. En het was nog maar de vraag hoe de 3,5 uur slaap zou gaan uitpakken.

Na de eerste 4 uur rijden namen we een tussenstop in Duitsland. Koffie voor vader en moe en de kinderen appelsap. Heerlijk zaten we in de zon en konden de kinderen hun energie kwijt in de aangrenzende speeltuin.

Daarna tuften we door in Duitsland: de A3, A6, A7..... A67 ook nog dacht ik. Maar we zaten goed op schema en de occasion deed goed zijn best.

Daar kwam Oostenrijk in zicht. Plotsklaps veranderen de grote heuvels zich in grote, grove, ruige en puntige bergen. Rijden we door de tunnel in de berg.... prachtig. Vinceprinces zegt nu op dag 1 al de beste vakantie ooit te hebben gehad. Dan kunnen we de snelweg af en moeten we op lokale wegen gaan rijden.... rijden? Haarspeldbochten in zijn 1e en 2e versnelling.... de derde versnelling is te groot om te klimmen met de volgeladen occasion.

Na 5 km klimmen zijn we er. Junior zag nog bleek van de steile afgrond aan zijn kant. Even dacht ik de koppeling te ruiken van de occasion. Maar we zijn er. Goed op schema want het is half vijf in de middag. "Goedemiddag, we have just arrived" zei Vincevrouw in haar beste Duits. Verbaasd kijkt de receptioniste naar de reservering.... "I see that you came one day to early?" ...... de kop is er af. Tjuus!

Rouwstoet #MH17

Ademloos kijkend naar de rouwstoet met slachtoffers van vlucht MH17 merk ik, dat in mijn ooghoeken, continue de tranen klaar staan om elk moment mijn ogen te kunnen verlaten.

Eindelijk thuis #MH17

Geen lange lappen tekst in dit bericht want elk
woord doet het leed tekort.
God zij dank ontvangen de slachtoffers nu het respect, welke de zij verdienen.

R.I.P.

Zondagsrust

Wat hebben we genoten van het WK. Tegen de verwachting in die ik voor aanvang van het WK had, presteerde het Nederlands elftal goed. Natuurlijk is een derde plaats geen eerste plaats maar het kan altijd slechter. Vandaag las ik via de NOS site over de vlucht waarmee het Nederlands elftal terug vloog naar Nederland, Rotterdam The Hague airport. Grote kans dat het toestel bij ons langs vloog op weg naar de luchthaven. 

Via de Flightradar app kon ik precies zien waar ze zich bevonden. Huntelaar hielp daar nog een beetje bij.

Touch down #Kaapverdië tanken en dan door naar #Rotterdam pic.twitter.com/X7u6ok2ecI
— Klaas Jan Huntelaar (@KJ_Huntelaar) 13 juli 2014

Het toestel kwam steeds dichterbij. Vanaf welke kant zullen ze landen? Ze kunnen ook vanaf de andere kant aan komen vliegen? Maar dan vliegt het toestel in de richting van Waddinxveen en maakt daar een forse turn naar links.... daar komt ze. Nou ....  nog één keer juigen dan. Als is het alleen de buurt die het kan horen. Daar gaat hun zondagrust (al was die toch al aangetast).



bron: TVinceprins & RTV Rijnmond

Daarna zijn we lekker gaan wandelen naast de HSL en de N209. Dat geeft wel rust op zondag.

bron: website CU Lansingerland

Nooit geweten dat de

De volwassen kleuters

Woensdagavond 2 juli ..... Na een lange dag liggen de kinderen eindelijk op hun bed. Uitgeteld en versleten hang ik op de zitbank. Vroeger dacht ik altijd: "Wat saai zijn volwassen mensen. Ze zitten heel vaak saai op de bank?!". Inmiddels weet ik wel beter: werken en het gezin runnen kost veel energie waardoor 's avonds op de bank hangen heeeeeeeeeerlijk is. Knop om en verstand even op nul (eventueel met een zakje m&m's of chips ; )

Ik hing op de bank en pakte zonder verstand (want de stond op nul) de plaatselijke krant. Nadat ik alle pagina's met reclame was doorgeworsteld kwam ik een leuk artikel tegen over mijn kleuterjuf.
Eigenlijk wilde ik 'oude kleuterjuf' schrijven maar dat verraad teveel over mijn eigen leeftijd.

"Kleuterjuf Marja neemt na 40 jaar afscheid". Een confronterende kop: ik realiseerde me dat alles om mij heen ook ouder wordt terwijl ik de juf nog herinnerde in haar jonge jaren.

klik op de afbeelding voor een leesbare vergroting

Aandachtig las ik (inmiddels in de 'één' stand) het artikel uit onze plaatselijke krantje. Langzaam dwaalde ik af en dacht ik terug aan die tijd van toen (zoals ik dat wel eens vaker doe)..... Kikkervisjes in de klas, buitenspelen op de karren, de typische rode schepjes in de zandbak. De gele kleur van het zand op sommige plekjes.... wisten wij veel dat er in de zandbak geplast was? De toentertijd 'partner' van de juf kon erg mooie tekeningen maken op het krijtbord. Vooral op speciale dagen zoals Sinterklaas haalde deze man alles uit de kast om een mooie krijttekening op het bord te maken voor de kleuterklas van juf Marja. De zwarte Pieten die op 5 december hard op het raam bonkten. We aten broodjes knakworst bij de juf thuis op haar verjaardag. Van het bezoek aan de kinderboerderij is één van de weinige dingen wat me hiervan nog is bijgebleven de 'eieren broedmachine'. Gefascineerd was ik van de gedachten dat daar kuikentjes uit kwamen. Ook de eerste kleuterschooldag kan ik me diep van binnen nog herinneren ... voor het eerst zonder mama. Ja écht waar: ook Vinceprins heeft gehuild.

En dan de foto in de krant van juf Marja. Tja, zo ken ik haar niet maar dat is na al die jaren wederzijds: ik verloor wat haar op sommige plaatsen, op andere plaatsen ontstond baardgroei, ik vergrootte mijn lengte maar ook mijn BMI. Wat ook veranderde na al die jaren is het koesteren van deze gedachten. Wetende dat je eigen kinderen nu zelf in deze leeftijdscategorie zitten.... kind zijn is bijzonder en dient gekoesterd te worden.

Nog even keek ik naar de foto van juf Marja voordat ik mezelf weer terugschakelde in de 'nul'stand op de bank. 'Marja met in de handen de foto van één van haar eerste kinderklasjes.' stond er onder de foto geschreven. Meteen schakelde ik in stand '2' want deze foto herkende ik.... Het is de schoolfoto van mijn kleuterklas met juf Marja en ik mocht zelfs bij juf Marja op schoot :  )

Kon iedereen dit soort momenten maar koesteren, elk kind verdient het om 'het kind zijn' later te kunnen koesteren. Veel plezier juf Marja met de nieuwe ingeslagen weg. Ennuh... voor mij en heel veel andere 'oude kinderen' blijf je 'juf Marja' van de kleuterschool  ;  )

Weg is weg

Na het succesvolle en informatieve bezoek van verleden jaar voor de volwassenen, konden nu de kinderen op bezoek komen bij luchthaven 'Rotterdam The Hague Airport'. In de volksmond nog steeds '16-hoven' genoemd.

Je wordt er écht als een gast ontvangen en alles is netjes verzorgd. Dat doet de marketingmachine van de luchthaven goed. Het doel zal dan ook zijn om zieltjes te winnen voor de luchthaven in verband met de overlast voor de omgeving van het vliegveld. Daarom noemen ze dit (kinder)burendag.

Zie hieronder de compilatie:

Maar de geluidsdruk voor de omgeving van de omringende gemeente(n) zijn de laatste jaren al fors gestegen en dan niet alleen door de luchthaven. Ik noem maar de HSL. Niet alleen geluid: wat te denken van de 380Kv verbinding, de verlenging tussen de A13 en A16 door het lage Bergsche bos, de ZoRo busbaan en Bleiszo.

Ondanks de lekkere koffie en limonade in hangar 3 is het voor mij genoeg. Koester de kleine stukjes groen in de randstad. Als het eenmaal weg is komt het nooit meer terug!

GFT

De vlag kan uit! Bij toeval merkten we op dat de vogel(tjes) uit het nestkastje gevlogen zijn. Tenminste... vliegen kon dit vogeltje nog niet waardoor deze uitspraak zijn naam geen eer aan doet. Dat we het jonge beestje nog zagen was écht lucky. Na al die weken van piepen en op het laatst, tjilpen, werden we toch nieuwsgierig wat er in het kastje zat.

Daarna werd het stil vanuit het nestkastje. Die moest dus wel leeg zijn dacht Vinceprins. Maar toen vielen de kwartjes op hun plaats: de laatste week zag ik vliegen bij het nestkastje en dat is meestal niet zomaar.

Met veel respect heb ik het dode kuiken in de GFT bak begraven (Groente Fogels Tuin afval).

Na een kopje koffie met een (droog) plakje cake ben ik weer verder gegaan met de dagelijkse gang van zaken.