Consignatiedienst

Het was de kerstvakantie van de consignatiedienst. Niks even ontspannen en reflecteren van wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is.

Het begon met de combi-magnetron. Elke zondagochtend verwennen wij onszelf met licht bruine, warm gebakken broodjes. Ook de zondag net voor de kerstvakantie. Eerst sprak de zekeringautomaat aan. Na het her-inschakelen bleef deze ingeschakeld echter bleef de fan in de combi-magnetron draaien..... en er kwam een ondefinieerbaar luchtje uit. Lekker is dat met de kerstdagen voor de boeg!

Omdat Vinceprins meestal alles zelf uitzoekt en vaak ook besteld via internet scheelt dat vaak een hoop centen..... het kost alleen veel TIJD!

Enkele weken geleden vond ik onder de wastafel in de badkamer, tussen de opbergladen onder de wasbak, een plasje water. Het bleef door de cohesie netjes liggen en druppelde net niet over de houten plank naar beneden tussen de handdoeken. "Hoe is dit nou mogelijk dat het hier nat is?" dacht Vinceprins. De oorzaak is al snel gevonden wanneer je kleine kinderen hebt ;-) Een week later toen ik hijgend en ploeterend met de fiets thuis kwam uit mijn werk, zag ik langs één van de twee wastafelkranen water druppelen vanaf het binnenwerk! Deze keer had ik nog een oorzaak gevonden van het onverklaarbare plasje water tussen de laden en deze (moet ik dan toch toegeven) was aannemelijker dan de eerste aanname.

lekkende kranen laten de ergernis Grohe

Nu zitten er op onze wastafel twee dezelfde Grohe kranen. Logisch dat je eenzelfde terug plaatst......... (ze zijn alleen wat aan prijzig) Dat was dus de tweede storing die opgelost moest worden. O ja... de aannemer die deze badkamer heeft geïnstalleerd was 'vergeten' om stopkranen toe te passen. Lastig maar je weet dat Vinceprins nergens zijn handen voor omdraait! Omdat Vinceprins meestal alles zelf uitzoekt via internet en vaak ook besteld via internet scheelt dat vaak een hoop centen..... het kost alleen veel TIJD! (heb je een deja-vu?).

Nadat weerman Ed Aldus waarschuwde voor lichte vorst en sneeuw rond de kerstdagen, werd het toch tijd om de buitenkraan af te sluiten en de leiding gedeeltelijk af te tappen. In huize Vinceprins hebben ze de afsluiter van de buitenkraan heel fijn in de kruipruimte gemonteerd. En dan nog laag bij de grond. Dat is pas laag bij de grond! Blijkt het aftapkraantje muurvast te zitten..... Dat was storing nummer 3! Nu nog 'niet urgent' maar bij vorst zou het wel eens een 'urgente' storing kunnen worden wanneer de waterleiding kapot vriest. Dat wordt dus een klusjes vakantie.

2e kerstdag 2014... daar ging ik dan.... op weg gestuurd met 2 afbakstokbroden naar mijn schoonouders.... (waarvoor dank voor het afbakken. Kerstdiner geslaagd!)

Maandagochtend na kerst, 7 uur in de ochtend. Daar gaat de deurbel. Het is de bezorgservice met een nieuwe inbouw combi-magnetron. Lekker vroeg zodat ik heeeeel de dag de tijd heb om de boel te monteren. De oude combi-magnetron nemen ze ook mee maar:

1. ik moet de stekker er af knippen (nou ja, okee);

2. de combi moet 1 meter verplaatst worden naar de drempel van de buitendeur (zucht).

Snel aan de slag en het was écht een makkie. Als beloning zou Vincevrouw ze uit gaan testen.

voor het oog is het ook een verbetering in de keuken

Net voor de kerst ontving ik de bestelde Grohe wastafelkraan en de zaterdag na de kerst was het zover. Vinceprinses naar zwemles en junior ging mee om te kijken (terwijl hij dan altijd even een spelletje op de telefoon mag spelen in het zwembad ;-) Rust in het huis gaf een grotere kans op effectiever werken. Het hele huis moest afgesloten worden van het water. Voor de zekerheid had ik vooraf het koffieapparaat nokvol gevuld met water. Op zichzelf was het een één op één vervanging dus moest het niet te moeilijk zijn. Dat was ook zo. Nog voordat ik trek kreeg in een kopje koffie stond de waterdruk alweer op de tapwaterleidingen en had ik tijd over (om 2 kopjes koffie te drinken).

ze zien er hetzelfde uit maar de bediening is nét iets anders

Vincevrouw ging na de zwemles van Vinceprinses langs de ijzerwarenwinkel om een aftapkraantje te kopen. Ik had haar goed verteld wat we nodig hadden en dat er vooral een afdichtingsringetje bij moest zitten. Ze kwam terug met exact hetgeen wat ik bedacht had. Als beloning zou ik de appels gaan schillen. Omdat alles zo vlotjes verliep bij het vervangen van de kraan had ik (ook na 3 kopjes koffie) nog tijd om ook deze storing nog op te lossen. Als we dan toch bezig zijn dan monteren we de nieuwe aftapper ook meteen aan de goede kant van de afsluiter zodat ik er makkelijker bij kan om de aftapper te bedienen (voor die 2x per jaar :-) 

Het was dus een vruchtbare kerstvakantie waarbij ook de nieuwe combi-magnetron vaak getest werd.

Ja, ze is goedgekeurd!

Backdoor

Fantastisch! Eindelijk winter. De Geraniums hebben de vorige winter al overleefd en Vinceprins begint ze een beetje zat te worden. Deze winter kan daarom niet streng genoeg zijn. Alleen zit ik sinds deze winter in een tweestrijd: sneeuw hoort bij de winter en is één en al fun. Bijkomstigheid is dat sneeuw licht terug REFLECTEERT en de zonnepanelen bedekt. Hierdoor wordt de, toch al schamele opbrengst tijdens deze korte winterdagen, dramatisch. Een rendement van 'nul komma nul'.

sneeuwpanelen

Daarbij komt nog, na deze eerste sneeuwpanelen ervaring, dat ik denk dat het sneeuwdek sneller blijft liggen op de panelen dan op het pannendak omdat de pannen 'warmer' zijn dan de panelen. De panelen nemen snel de buitentemperatuur aan terwijl de temperatuur van de pannen wordt beïnvloed door het warmteverlies door het dak. Dat kun je wel zien aan bovenstaande foto. Het sneeuwdek op de panelen is dikker dan het sneeuwdek op de dakpannen. Ik stel voor om 'verwarmde zonnepanelen ©' te ontwikkelen. Bij één druk op de knop op de omvormer wordt gedurende een x tijd de panelen elektrisch verwarmd totdat de panelen weer energie gaan opwekken. Het enige waar je op moet letten is dat je deze knop niet in de avond in moet drukken :-)

Ondanks het vele plezier wat sneeuw aan de familie Vinceprins geeft heb ik het eerste nadeel van de sneeuwdek net beschreven. Echter ontdekte wij vandaag een tweede nadeel...... overhangend ijs!

overhangend ijs, wachtend op het juiste moment

Niemand durft meer de achterdeur door te gaan. Bang om getroffen te worden door kilo's opgevroren sneeuw. Wanneer deze overhangende massa zich over geeft aan de zwaartekracht dan gaat de rest ongetwijfeld mee. Je wenst niemand hierdoor aan zijn einde te komen.

foto genomen, met gevaar voor eigen leven

Technisch gezien toch nog een klein voordeeltje omdat de zonnepaneelinstallatie is uitgerust met twee MPP trackers. Volgens het schema hieronder: één tracker waarop de lichtblauwe panelen zijn aangesloten en de andere tracker waarop de donkerblauwe panelen zijn aangesloten.

De sneeuw heeft zich toch zodanig gepositioneerd waardoor we toch nog wat stroom kunnen opwekken via de 'donkerblauwe panelen'. Waarschijnlijk kreeg het een schuldgevoel.

Mocht je niets meer van mij vernemen of niet weten waar ik ben? ..... check the backdoor!

Update 29-12-2014 01:03uur: 
Een oorverdovend lawaai veroorzaakte   zojuist een adrelineshot in mijn lichaam terwijl ik in de REM fase lag: de zwaartekracht heeft het gevaarlijkst overhangend stuk ijsmassa naar de grond getrokken. Al hoorde ik geen gegil of hulp geroep  (er stond geen man met een schroevendraaier bij de achterdeur) vrees ik dat de buren er ook van wakker geworden moeten zijn. Wat zeg ik?! Misschien wel de senioren aan de overkant  (die hun gehoorapparaat op het nachtkastje hebben liggen naast hun kunstgebit en haarstukje). Morgenochtend maar even checken of de pannen nog goed liggen. Wens ik voor nu iedereen een prettige voortzetting van de nachtrust....

brokstukken zonder lichaam

Neue fahrrad

Inmiddels hebben Vincevrouw en ik diverse 'fietsfasen' doorlopen met de kinderen. Eerst uberhaubt het leren trappen....  Dan het eerste echte fietsje waarop je zijwieltjes monteert (en de ketting e.d. weer moet afstellen) Daarna kan je diezelfde zijwieltjes weer van diezelfde fiets demonteren (en de ketting e.d. weer opnieuw moet afstellen) Het moment komt daarna wanneer ze ook te groot worden voor dat eerste fietsje. En dan weet je: dit gaat meer geld kosten dan dat eerste fietsje. Gelukkig kunnen ze allebei goed sparen.

Vincevrouw was al met ze naar de fietsenwinkel gegaan. Het moest ook niet gekker worden want ze mochten zelfs een hele nieuwe fiets uitzoeken. Deze maand was nu helemaal te lang voor mijn salaris. Daarom moest ik ook streng zijn en mocht Vincevrouw deze maand geen nieuwe schoenen kopen. Het duurde zo'n 1 á 2 weken voordat alles in orde was en de fietsen opgehaald konden worden bij de plaatselijke fietsenhandel.

Vrolijk liepen de kinderen naar binnen in de winkel. Daar stonden de twee fietsjes. Tenminste... één van die twee noem ik nog een fietsje. Die van junior is inmiddels niet echt meer een fietsje. Time flies! Wat waren ze trots op hun eigen gekozen stoere fiets.

junior met zijn nieuwe fiets

Ook Vinceprinses had een stoere meiden fiets. Een meid met ballen wordt ze!

Vinceprinses met haar stoere meidenfiets

Nadat we hadden afgerekend.... even bij waren gekomen en weer buiten stonden was het de vraag hoe ze weg zouden rijden op hun nieuwe stalen paard. Junior reed er zo mee weg. Vinceprinses had wat meer moeite. Zij ging dus echt niet uit haarzelf meteen er op weg rijden. Tijd voor plan B: Vinceprinses haar fiets laten we staan bij de fietsenwinkel (wel op slot natuurlijk), ze gaat bij mij achterop terug naar huis. Eenmaal thuis aangekomen lopen we samen terug naar de fietsenwinkel. En dan zal ik haar helpen aan de fiets te wennen. Dat wennen ging best snel alleen het opstappen is nog wat lastig. Als we haar tot in januari elke dag een extra boterham geven dan komt het best goed. Ze was in ieder geval erg trots dat ze (zonder dat papa haar vast hield) zelf kon fietsen. Enkele ogenblikken later kon ik dus achter haar aan rennen (slecht voor mijn BMI). Totdat ze moest remmen en afstappen want dan had ze papa weer nodig ;-)  (Gelukkig nog wel!)

Het is nu de prioriteit om in deze kerstvakantie elke dag even te oefenen met fietsen op rustige fietspaden zodat ze na de vakantie, goed voorbereid naar school kunnen fietsen.

Grote kans dat we de oefensessie van morgen overslaan. We hebben de extra optie 'winterbanden' niet genomen.

Tea time

We waren snel weer thuis vanochtend. Vincevrouw vond de theeglazen toch zo mooi (en goedkoop) in het Landal huisje.... Helaas zijn ze allemaal kapot gevallen.

"Schat! Ik heb thee gemaakt!"

Op Rabbit Hill wasn't it stil

Wat een wisselvallig weer hier in Nieuw-Milligen. Alle konijnen blijven in hun holletje verscholen hier op Rabbit Hill. Gelukkig hebben wij ons het hele weekend kunnen vermaken met alleen maar binnenactiviteiten. Ik noem maar 's wat op: zwemmen, Monopoly junior spelen, spelen in de binnenspeeltuin, bowlen, eten in het restaurant, lekker luieren, eekhoorns kijken (die kwamen wel tevoorschijn :-) warme broodjes eten.

Maar er waren ook dingen die niet goed liepen: kwaliteit van het TV-signaal was slecht (Hallo,  het is inmiddels 2014), de instabiliteit van het wifi netwerk a €13,- voor 4 dagen (Hallo,  het is inmiddels 2014) en de planning van de keuken in het Landal restaurant. Het meest irritant vind deze gadget freak natuurlijk de belabberde wifi. Ik had vooraf nog gedacht om 3FM Serious Request te volgen via de app maar dat is onmogelijk (ook Fox sports was kansloos anno 2014).

Morgen naar huis. Weg van 'de wilde zwijnen' waar kleine Vinceprinses maar over blijft klagen. Ze zijn er niet maar ze is er wel bang van. De film Poltergeist deed haar niets maar wilde zwijnen?! ;-) Hopelijk verloopt de laatste nacht rustiger dan de vorige: het leek wel dat er in het nationale Veluwe park Leopard tanks (de laatste die NL nog bezit, geleend van het nieuwe legermuseum in Arnhem)  hun kanonnen afschoten. Allemachtig! Illigaal Poslki vuurwerk is er niks bij. Daarna, rond een uur of 5 leek het wel of familie muis boven het plafond heen en weer aan het lopen was. Ik weet niet precies wat het was.... maar Poltergeist is er niks bij!

De wind steekt op. Wij taaien af. Welterusten.

De recessie

Een aantal weken geleden las ik in de media een bericht over een groot aantal ontslagen die gingen vallen op mijn werk. In eerste instantie dacht ik nog: "We zien het wel" en "het komt wel goed". Maar op de dag dat elke medewerker een gesprek kreeg met de mededeling of je kon blijven of moest vertrekken, was de spanning op de werkvloer om te snijden. Een ondefinieerbare energie hing er op de afdeling. Een voor een gingen we 'op gesprek'. Ik beet het spits af en hoefde niet weg. Opgelucht was ik wel maar niet blij. Telkens wanneer een directe collega naar zijn gesprek ging voelde ik die spanning weer. De spanning voor hem of haar. Er vielen slachtoffers: 2 collega's van mijn afdeling krijgen ontslag. Het medeleven is groot en de ontladingen waren er ook. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt en het viel me zwaarder dan ik vooraf had gedacht. Al valt dat in het niet met de onzekere periode, welke de ontslagen collega's door moeten.

Terwijl ik nu ontspannen dit berichtje in elkaar flans zitten hun in de rats. En die ontspannenheid had familie Vinceprins nou net even nodig. Dus trokken we gisteren er op uit naar een vakantiepark (zie foto). Lekker niets aan het hoofd en lekker niks doen. Alhoewel, als het aan de kinderen ligt gaan we zwemmen, indoor speeltuin, bowlen, eten in een restaurant, spelletjes spelen, naar de buiten speeltuin..... Blij en dankbaar dat we ze dat allemaal kunnen geven. Dat realiseer ik me steeds meer....