Missen als kiespijn.

Na het eten van al die mierzoete taarten was het afgelopen zondag dan ook echt de druppel! Vinceprins had begin verleden week al een wat 'gevoelige' kies maar naarmate de dagen in de week verstreken werd het 'gevoelige' gevoel 'irritand' tot pijnlijk aan toe. Aangezien Vinceprins geen fan is van de tandarts wacht hij altijd net zo lang totdat het (angstige) vermoeden duidelijk wordt dat Vinceprins' (goddelijke) lichaam dit niet meer zelf op kan lossen.

Het viel me nog mee hoe ik afgelopen vrijdag nog behoorlijk heb kunnen voetballen met pijn in m'n m*%l (adreline? en ja ik baal nog steeds) Afgelopen zaterdag was bagger en vandaag had ik voor mezelf het idee dat ik het ergste wel achter de rug had. Maarrrrrr.... omdat het voor mijn gevoel duidelijk om een ontsteking ging, het tandvlees opgezet was en ik af en toe mijn hartslag bij mijn kies voelde 'kloppen' na een korte inspanning; wist ik diep van binnen toch wel dat ik alle moed moest verzamelen en mijzelf tot de tandarts moest vervoegen! (we zijn natuurlijk niet voor niets aanvullend verzekerd) Zo gezegd zo gedaan... en daar zat ik dan te wachten en te kniezen totdat ik ging horen wat ze met me 'gingen doen'.

als een boer met kiespijn ging ik op de foto.... hierboven afwachtend op de uitslag

Het viel mij op dat de krant 'spotte' met Vincerins zijn gemoedstoestand:

Vinceprins was alles behalve opgelucht! Voortaan toch maar de 'Trouw' lezen

En daar was de uitslag dan: onder Vinceprins' kies zaten 2 ontstekingen (zie onderstaande foto waarop ik probeer te lachen als een boer met kiespijn). Het gevolg van 'lekkende' gevulde wortelkanalen. Want ja... de kies had 9 jaar geleden al eens een wortelkanaalbehandeling gehad.

de gemaakte foto van de boer met kiespijn

Advies: vervoeg u naar een (let op!!! dit 'woord' is voor scrable fanaten een godsgeschenk) 'Endodontoloog' Omdat de tandarts de vulling niet kan verwijderen uit de behandelde wortelkanalen moet Vinceprins naar de Endodontoloog. Nou ja moeten...

Omdat men mij geruststelde dat je daar niets van voelt omdat de zenuwen al verwijderd zijn ging ik toch nog met een 'opgelucht' gevoel weer naar huis. Was de krantenkop dan toch een teken? Wacht ff Vinceprins! Niet zo snel.... wel even 35 euries aftikken bij de tandarts!

Dezelfde middag om 13.30 uur kon ik al terecht bij de Endodontoloog. Wel helemaal in 'het Westland' dus het moest wel iets speciaals zijn. Maar het deed geen pijn... "geen zenuwen" hield ik mijzelf telkens voor want dat is wat ze bij de tandarts aan mij vertelde.

Ik stapte klokslag half twee binnen in het pand wat mij aan de buitenkant enigszins tegenviel qua uitstraling. Aan de balie melde Vinceprins' zich 'present' en vroeg meteen waar het toilet was.... toch zenuwachtig? "geen zenuwen.... geen zenuwen... ze zijn er niet; geen pijn"

Ik werd naar binnen geroepen. Een jonge dame (stagaire of ander jong grut? ... zo kwam het op mij over) begroette mij en maakte weer een nieuwe foto (ja hallo... zoveel foto's kan ik niet declareren bij mijn zorgverzekeraar!) Goed, de foto was gemaakt en leek verdacht veel op de eerste foto van deze ochtend bij Vinceprins' eigen tandarts. Een vrouw kwam de behandelruimte in lopen... een dame zou een te groot woord zijn voor deze vrouw want 'charming' zag ze er niet uit en ach ja..... dat kan er ook wel bij: ze praatte enkel Engels. Ik kan wel Engels maar kan mijzelf toch beter uitdrukken in het Nederlands. Op de vraag wat ze allemaal gingen doen antwoorde de vrouw: "You don't want to be a dentist!"

Terwijl ze een spuit in mijn mond stopte om een verdoving te geven vroeg ze of ik iets wilde 'tegen de pijn' ..... (pijn? er zitten toch geen zenuwen meer in die kies? Help!) Dwingend vroeg ze erachteraan: "Or do you like pain?!" Angstig wilde ik iets terug zeggen. Niet voor de mogelijke pijn maar om de angst dat deze 'vrouw' straks in een onbewaakt ogenblik in haar leren pakje met tepelklemmen zou verschijnen... inclusief zweepje. Ik wilde direct antwoorden om dat te voorkomen terwijl ze met de grote spuit naar mijn opgezwollen tandvlees onderweg was. Dat had ik dus beter niet kunnen doen: "Don't say anything to me .. I make the jokes here!" Zei ze als een echte bitch. Daar lag ik dan hulpeloos in de stoel met een grote lamp op mijn giegel gericht met een Engels sprekend monster boven mijn gezicht.... de trend was gezet en na de 1e, de 2e en 3e indruk was ook de 4e indruk bevestigend: wat een onprettig mens. Dat ze lelijk was kon ze niets aan doen en haar gebit zag er ook al niet als een voorbeeld uit van wat je van een tandarts of Endodontoloog zo kunnen verwachten. Bah... haar hulpje (de stagaire of ander jong grut) kon ze ook goed onsymphatiek en bazig toespreken.

Genoeg over deze 'vrouw' waar ik mee opgescheept zat. Tijdens het volle uur dat ik mijn mond open moest houden (en mijn kaakspieren begonnen te trillen van uitputting) zag ik wel 10 verschillende soorten boortjes voorbij komen, nog een spuit met een chemisch goedje dat naar 'knutsellijm' van de Hema ruikte en nog allerlei andere aparte attributen. En het mooie was: ik voelde inderdaad geen pijn. De enige pijn wat ik daar in de praktijk voelde was het direct moeten afrekeken voor de 1e uitgevoerde behandeling (want over een maand heeft ze nog een uur nodig om het af te maken) Kosten: € 300 euries en 60 centen. Ahum.... dat deed wel zeer.

Ik vroeg het 'meisje' achter de balie (was het een meisje of wordt ik al zo oud?) nog of het tweede consult hier al bij zat. "Nee" antwoorde ze heel naief (dus toch nog een meisje) het vervolgconsult kost rond de 200 euro..... (slik) Op de terugweg in de auto dacht ik nog waarom ik zoveel moeite doe om deze kies te behouden als ik toch geen geld meer heb om vreten van te kopen ?!!!!!! Dan heb ik ook geen kiezen meer nodig om mee te kauwen.

Naarmate ik langer in de auto zat op weg naar huis kreeg ik steeds meer pijn in mijn m%#l. Waarschijnlijk omdat de verdoving uitwerkte. Ik had een recept meegekregen om op te halen bij de plaatselijke apotheek omdat het heel normaal is als je de eerste paar dagen pijn heb. En die kreeg ik al aardig onderweg naar huis... ik kon niet wachten om mijn dope op te halen bij de apotheek maar hetgeen wat ik nu net niet kon gebruiken overkwam mij dan toch: file.... (auw, mama) de tranen sprongen in mijn ogen.

Eenmaal thuisgekomen nam Vinceprins de pijnstillers tot zich en is gaan liggen. "Geen pijn" "Geen zenuwen" bleef maar door mijn hoofd spoken. Alles opgeteld heeft dit avontuurtje vandaag zo'n 365 euro gekost (incl medicatie, welke van je eigen risico afgaat tot € 155,-)

26 maart aanstaande mag Vinceprins terug komen voor het vervolgconsult. Van tevoren even controleren of er dan nog genoeg geld voorhanden is op Vinceprins' rekening. Hopelijk hebben ze van een deel van mijn betaalde 300 euro wel het toilet fatsoenlijk kunnen laten repareren:

Zo blijkt het dan toch maar weer dat de eerste indrukken meestal toch kloppen.