25 januari 2005: de volksliederen van Nederland en Hongarije
Voordat het publiek naar binnen mocht waren we al bezig met de warming up en aan het 'inschieten'.
Vinceprins was er klaar voor
Tijd om even wat kiekjes te schieten want in zo'n zaal spelen wij niet vaak. (lees: nooit) Als je de onderstaande foto's aanklikt dan kan je een vergroting zien.
boven: Vinceprins schudt het 'net' van het doel een beetje op zodat ik voor mijn gevoel genoeg ruimte heb op de doellijn en niet verstrikt raak in het net. Is het een tik van Vinceprins? Zo ja.. is het erg?
boven: Achter het doel bevindt zicht een muur van zo'n 3 meter hoog met daarop een rand van ca. 20 centimeter. Tijdens het inschieten schiet een medespeler erg l'omp en onhandig' (Leo) naast/over de goal en wat denk je? Zo zie je maar dat de wonderen de wereld niet uit zijn. Uri Geller.. eat your heart out!
Dat we het 'teken' kregen dat de wonderen de wereld niet uit waren deed ons goed omdat we in deze 'knock-out' ronde tegen een tegenstander moesten speler welke stijf bovenaan staat en nog een klasse hoger speelt.
Binnen 2 minuten komen we 1-0 achter en loopt de tegenstander snel uit naar 3-0. We kunnen onszelf 'herpakken' en sluiten de eerste helft af met 5-3. Tijdens de 1 minuut rust spreken we af om op buitenspel* te gaan spelen en compacter op de 'counter' moeten gaan spelen. Het staat 6-4 en we maken met nog negen minuten te gaan de 6-5. Het is nu of nooit. Nog 3 minuten op de klok... het wordt 7-5. Dat gaan we niet meer redden in zo'n korte tijd. De wereldwonderen met de bal op het randje zijn we inmiddels toch ook al vergeten.
Eruit... maar strijdvol ten onder met een klein scoreverschil. Tevreden is Vinceprins niet en baalt wel. Vier ballen raak ik nog aan (1x hand, 1x vingertoppen, 1x elleboog, 1x bovenarm) maar gaan er alsnog in. Eén eigengoal van een medespeler die in het baan van het schot staat (die bal had oorspronkelijk naast gegaan) Als we met 50% van deze ballen meer geluk hadden gehad dan weet je het maar nooit.
De bal is rond... ook een plofbal.