Onze zaterdag.

Sinds Vinceprins' 16e of 17e jaar speel(de) ik regelmatig een potje voetbal. Natuurlijk niet in het echt want daar wordt je moe van. Neen, met een zak chips achter de TV met een spelcomputer!

Het begon met een maatje op de middelbare school. Regelmatig speelde wij op zondagavond een pot zaalvoetbal (in het echt) en na de wedstrijd speelde wij altijd nog een paar potjes voetbal op de spelcomputer. Als ik het mij goed herinner begon dat op zijn super Nintendo (SNES). Vinceprins had thuis geen spelcomputer dus won mijn maatje altijd. Toch was ik toen al erg sportief en kon dat mijn pret niet drukken.

Dit ging jaren zo door zolang wij op de middelbare school zaten. We namen af en toe gezamelijk wel eens een vrije dag op om op maandag een dagje te voetballen op de SNES. Zelf melde ik me dan ziek op school en kwam 's middags thuis met het verhaal dat alles goed was gegaan op school. (mijn rapportcijfers waren overigens uitmuntend en er heeft nooit één haan naar gekraaid .... is dat met 'd' of met 't' ? Shit... op maandag hadden wij altijd Nederlands)

Toen kwamen we van school en het zaalvoetballen op zondag verdween. De tijd brak aan dat wij regelmatig (1 á 2 keer per maand) een gehele zaterdag afspraken om tegen elkaar te voetballen. De standaard afspreektijden waren van 10 tot 17 uur. Heel de dag ballen met de spelcomputer en tussen de middag naar de bakker voor een uienstokbrood (uiterdaard opgewarmd). Knallen met die handel van 'International Superstar Soccer de Luxe' tot en met de FIFA serie op de Playstation 1 (PSX).

de eerste vastgelegde beelden van een voetbalzaterdag op 7 oktober 2000

In de tussentijd kregen wij vriendinnetjes die er ook aan moesten geloven op zaterdag. Het was kiezen of delen: of je zit de hele zaterdag op de bank te kijken naar voetbal op de TV of je gaat iets anders doen. Ik herinner mij dat het mijn maatje één keer gelukt is zijn vriendin een keer mee te nemen op zaterdag ... dat was achteraf ook meteen de laatse keer : ) De tijden veranderen en ook de techniek. Van Playstation 1 kwam de Playstation 2 (PS2). Een nieuwe wereld ging open en wij gingen er in mee met onze voetbalzaterdagen. Toen arriveerde de PSP in de Benelux en wij waren erbij.

de PSP was hot en wij waren erbij op 1 0ktober 2005

Toen verschenen de eerste tekenen van vervaging: mijn maatje verkocht zijn PSP en kocht er via marktplaats een (mis)gebruikte PS2 voor terug. What the fuck is dit nou? Zitten we ineens op een andere frequentie? En toen gebeurde er iets wat funest zou kunnen worden voor onze voetbalzaterdagen (waar de frequentie inmiddels al was vermiderd naar ca. 1 keer per maand): Vinceprins werd papa!

Met veel inzet lukt(e) het toch nog om gemiddeld 1 keer in de 2 maanden een voetbalzaterdag in te lassen. Uiterdaard zonder dat de kinderen erbij zijn want dat is een hele slechte combi. Nu is het zover dat Vinceprins' maatje papa is geworden van een kleintje die nog veel zorg nodig heeft. Een aantal weken geleden spraken wij af om vandaag een voetbaldag in te lassen maar ..... mama moest weg dus had hij wel de zorg over de kleine meid. Vinceprins' voelde nattigheid ... wordt het een voetbal- of een luierdag?

Een aantal minuten later dan afgesproken werd ik vandaag opgepikt bij de toko waar ze vandaag meteen de voorbandjes konden verwisselen. "Sorry dat ik te laat ben maar ik had even een spoedgeval" vertelde maatje. Dat beloofde niet veel goeds. Bij aankomst bij hem thuis bleek de kleine meid buikkrampen te hebben. Kwam dat even goed uit op onze geplande voetbaldag. De kleine meid had het zwaar ... optrekkende beentjes van de kramp, huilend naast Vinceprins' in de box totdat Vinceprins' oren het niet meer deden.

de ocassion bij het bandenverwisselaarsbedrijf

Van voetballen kwam het bijna niet. Van ellende gingen we niet naar de bakker voor een warme uienstokbrood maar gingen we een rondje met de kleine lopen in de hoop dat ze in slaap zou vallen in de kinderwagen. (We leken net een homostelletje)

Ja ja ja .... het lukt ze valt in slaap. Zonder geluid te maken snelde we ons terug naar de voetbalarena ... zette de kinderwagen in de huiskamer en begonnen met het voetballen. Helaas binnen 10 minuten was de kleine alweer wakker.

Met vrijwel onverrichtte zaken ging ik weer naar huis. Van de in totaal 3 potjes voetbal (over heel de dag) had ik er (maar) 2 gewonnen. Maar ja ... moeilijk concentreren met gettetter in je oor. Heel even dacht ik nog aan opzet maar dat zou te ver gaan .... Maatje kwam tot de conclusie dat met de zorg van de kinderen een voetbaldag niet te combineren valt. Gelukkig .... zitten we na al die jaren toch weer op dezelfde frequentie. Wie had vroeger van ons tweeën ooit gedacht dat de vrouwen zo'n invloed zouden kunnen hebben op onze voetbaldag.... ja, tijden veranderen. Ons voetbalverleden niet.