Bij het lezen van de brief deed kwam mijn 1e, 2e, 3e en 4e eerste indrukken meteen weer boven drijven in mijn geheugen. Wat een slappe was daar in de praktijk van de endontoloog want ze hadden mij 4 weken geleden verteld dat het tweede consult nog circa 200 euro ging kosten en niet 5 á 600 euro zoals deze brief mij doet geloven. Ten tweede heb ik hier helemaal geen telefonisch contact met hun over gehad. En ten derde lijkt het wel of ze schermen met hoge tarieven omdat ze 'altijd' een speciale microscoop gebruiken; als je specialistisch bent en goed dan hoef je naar mijn mening dat soort bijzaken als een 'speciale microscoop' niet in je brief te vermelden.
Lichtelijk geïrriteerd nam Vinceprins telefonisch contact op met de praktijk van de endodontoloog. "Ja nou, de brief klopt dan niet want dit is een standaard brief wat wij versturen en normaal komen patiënten niet voor de 2e keer bij ons in de praktijk". Was het antwoord van het 'meisje' aan de andere kant van de lijn. Het maakt Vinceprins natuurlijk niet uit als je een standaard brief stuurt maar zorg wel dat de informatie die erop vermeld staat, klopt. Dat patiënten er niet voor de tweede keer komen begin ik langszamerhand wel te begrijpen.
Ruim op tijd waren we op de plaats van bestemming. Uiteraard moest Vinceprins weer naar het toilet. Van de zenuwen kon het niet zijn omdat Vinceprins' kies geen zenuwen meer heeft. Kon ik meteen van de gelegenheid gebruik maken om te zien of het toilet al was gerepareerd van mijn eerder afgetikte 300 euro.
Op het eerste gezicht leek het in orde maar toen ik de spoelknop indrukte merkte ik dat er nauwelijks een waterstroom doorstroomde wat mijn zenuwplasje en het reeds aanwezige toiletpapier deed wegspoelen. Mijn 300 euro was waarschijnlijk ergens anders aan uitgegeven.
Vinceprins lag in behandelkamer 4 op de stoel. Een nieuwe foto werd gemaakt. Daaruit bleek dat er niet veel was veranderd na 4 weken. Toen vertelde ik van de zwelling die er nog zat en wat het was geweest vlak na de eerste behandeling. Ineens sloeg de stemming om en begon iedereen moeilijk te kijken. Ik voelde al nattigheid en het begon langszaam tot Vinceprins door te dringen dat we vandaag niet alleen de behandeling gingen afronden. Toen de assistente van 'de heks' netjes aan ons uitlegde wat het probleem is van de nog reeds aanwezige ontsteking (terwijl Vinceprins geen pijn meer voelde) werd haar geduldige uitleg grof onderbroken door 'de heks': "Come here, you talk too much!" Leuk om met zo iemand samen te werken?!! Laat staan hoe je het als hulpeloze afhankelijke patiënt ervaart?
Om een lang verhaal kort te maken was de reeds behandelde kies niet meer te redden. Was dat een tegenvaller; de kies moest getrokken worden en omdat de ontsteking vanuit de kies naar het bot was verplaatst moest het met spoed gebeuren omdat de bacteriën langszaam het 'bot' aantasten waardoor er een opening zou kunnen gaan ontstaan naar een van de holten in je hoofd. Ik begreep het probleem maar baalde als een stekker. Eerder schreef ik al dat ik geen fan de tandarts ben laat staan als men kiezen gaat trekken; ik had het niet meer.
Dezelfde middag namen we contact op met Vinceprins' eigen tandarts. Die had geen ruimte meer vandaag en morgen waren ze gesloten voor dit soort ingrepen. Omdat de kies er met spoed uit moest regelde de assistente een afspraak voor de volgende dag bij de kaakchirurg. Grote klasse van 'mijn tandarts assistente'; al ervaarde ik die blijdschap op dat moment niet meteen. Na een redelijke nachtrust zonder teveel te piekeren brak de 'dag des kiezentrekken' aan. Nu begon het wachten tot 11.30 uur. Ik realiseerde me dat ik voor het laast in mijn (of dit) leven mijn lieve kiesje zou poetsen alvorens voorgoed afscheid van hem te nemen.
Ruim op tijd waren we in het ziekenhuis en werd er door middel van een high tech apparaat een foto gemaakt van mijn gehele kaak door middel van een apparaat die 360° rond mijn hoofd draaide. Een uiterst vriendelijke dame begeleide mij naar en in het moderne apparaat. Eerlijk is eerlijk: Vinceprins wilde dat hij er even niet was... wat een schijterd zeg! watje! Maar goed dat mijn kinderen papa's angstzweet niet hebben geroken want voor de kinderen is papa natuurlijk niet bang voor de tandarts. Al was het alleen al om hun niet onnodig angstig te laten worden voor de tandarts (of kaakchirurg). Ik mocht meteen door naar de behandelkamer. Vinceprins' hartslag liep op naar het theoretische maximum (220 - leeftijd).
De kaakchirurg kwam binnen lopen en begon heel ontspannen en relaxt tegen Vinceprins te praten. Vertelde exact wat hij ging doen en wat hij aan het doen was. Dat allemaal op een geruststellende professionele wijze die Vinceprins het gevoel gaf hier met een zeer deskundig persoon te maken te hebben. Zelfs zijn assistente werd niet afgeblaft en sprong deskundig bij met aanvullende informatie. Het leek wel een team ?! Het moment kwam daar dat de tang naar Vinceprins mond ging. Ik besloot mijn ogen te sluiten om niets te hoeven zien. Gerustellend vertelde de kaakchirurg dat ik geen pijn zou voelen maar alleen de 'fractie'. En inderdaad; tjakka binnen 10 seconden was mijn lieve kies eruit en hoorde ik ze in een RVS bakje vallen. Zelfs toen de chirurg op uiterst kalme wijze vertelde (terwijl hij bezig was) dat er een wortel was achtergebleven die ze nog even eruit moesten halen maakte ik mij al geen zorgen meer. Hier was mijn 1e, 2e, 3e en 4e eerste indruk perfect! Ik begon bijna nog lekker in de behandelstoel te liggen (met klamme handjes, dat dan weer wel).
Het was gefixt.... over het hechten maakte ik me al helemaal geen zorgen meer. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten de behandelkamer en gingen we richting de apotheek voor pijnstillers en mondspoelmiddel. Dat zit erop. Opvallend was het feit dat de chirurg mij vertelde verbaast te zijn over het feit dat er allemaal verstandskiezen in Vinceprins' mond zitten. Niet zo vreemd natuurlijk als je zo'n hoog IQ heb als Vinceprins.
Op de terugweg in de auto probeerde Vinceprins te lachen. Het voelde alsof ik deed lachen echter door de verdovingen zag het er heel raar uit:
En nu wachten we op de factuur.... als ik daar maar geen kiespijn van krijg!
UPDATE 28 maart 2009: na de inname van een pijnstiller aan het begin van de middag gisteren, heeft Vinceprins helemaal geen pijn meer gehad en daarna zelfs heerlijk geslapen vannacht zonder inname van een tweede pijnstiller. Straks gaan we de mond spoelen met: WATERSTOFPEROXIDE ?! Dat kan je toch ook voor je haar gebruiken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten