Het was eind december 2002. Nét voor de kerst kochten wij je van Vincemaatje.
foto boven: de "205" op 25 december 2002
We wisten nog niet echt goed wat we van je konden verwachten al zag je er leuk uit en waren er bij de vorige eigenaars nooit grote problemen met je geweest. Je was tot dan een gehoorzame en volgbare 'makker'.
Je had aardig wat pitten in je ruit wat lastig was bij een laagstaande zon maar nadat Vinceprins in 2004 de achteruitkijkspiegel bijna door je voorruit drukte was dit ook verholpen. Je kreeg een nieuwe ruit.
foto boven: er ging iets mis tijdens het terugplaatsen van de spiegel
En dan je opzichtige roesvaststalen uitlaat... wat een hartverwarmend geluidje kwam daar uit. Met af en toe een knal bij het terugschakelen naar z'n 2e versnelling. Meerdere keren is ze in de garage dichtgelast. Totdat junior op de proppen kwam: je maakte té veel lawaai voor de baby-oortjes. Je moest je aan gaan passen en er werd een normale uitlaat onder je kont gemonteerd.
We wisten nog niet echt goed wat we van je konden verwachten al zag je er leuk uit en waren er bij de vorige eigenaars nooit grote problemen met je geweest. Je was tot dan een gehoorzame en volgbare 'makker'.
Je had aardig wat pitten in je ruit wat lastig was bij een laagstaande zon maar nadat Vinceprins in 2004 de achteruitkijkspiegel bijna door je voorruit drukte was dit ook verholpen. Je kreeg een nieuwe ruit.
foto boven: er ging iets mis tijdens het terugplaatsen van de spiegel
En dan je opzichtige roesvaststalen uitlaat... wat een hartverwarmend geluidje kwam daar uit. Met af en toe een knal bij het terugschakelen naar z'n 2e versnelling. Meerdere keren is ze in de garage dichtgelast. Totdat junior op de proppen kwam: je maakte té veel lawaai voor de baby-oortjes. Je moest je aan gaan passen en er werd een normale uitlaat onder je kont gemonteerd.
Voor die tijd ging alles goed en hadden we geen kind aan je totdat 'ons' kindje kwam. Tijdens de vakantie zaten we opgevouwen in je cabine. Een maxi-cosi, een kinderwagen en noem maar op.... je werd te klein! Nadat de baby een maand of acht was werd het écht te gek: het gewicht van junior begon ons parten te spelen. We maakte de meest vreemde manouvres om junior in z'n stoeltje te krijgen op jouw achterbank.
De kogel was door de kerk. Wij werden te oud en te burgelijk voor je en moesten op zoek naar een groter maatje. Jij bent immers van het type "generation" dus moet je jong blijven met je hippe velgen en niet burgelijk worden.
Vanochtend gaf ik je als afscheid de laatste wasbeurt in de regen en genoot nog wat van je muziek.
Ik haalde de spullen uit je dashboard en laadruimte. Wat een leegte...
Later deze ochtend gingen we weg bij de Opel dealer. We reden in onze nieuwe grotere occasion langs onze oude betrouwbare maatje.... daar stond hij eenzaam en leeg. De enige tastbare herinnering die ik nu nog heb is het vrijwaringsbewijs.
Een goeie reis makker.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten