Wat zijn de onderwerpen die Vinceprins de meeste inspiratie geeft of heeft gegeven in de bijna 3,5 jaar dat de 'Blog van Vinceprins' bestaat? Uiteraard, nu al bijna 3 jaar lang de kinderen. Daarvoor '
HetNet' en natuurlijk de katten
'KillerCat' Spike en 'Mietje' Macho. Het eerste bericht waar de katten in voorkomen is van
6 augustus 2006. Laten we wel eerlijk zijn dat 'Mietje' Macho mee vaart op de streken van Spike want Macho doet verder niet zoveel bijzonders. Macho is wat dat te gaat dan ook meer een mietje!
Spike niet, dat is een levensgenieter die zich door niemand wil laten tegenhouden. Dult geen tegenwerking van vreemden en eigenlijk ook niet van zijn baasjes maar goed... waarschijnlijk uit het oogpunt van wederzijds respect past hij zich af en toe morrend aan aan de wensen (of bevelen) van zijn voogden.
Als je Spike ziet dan zie je opportunisme, trots, kracht en stijl. Maar ook een eigenwijze en (soms) onhandelbare kat. Toen we de 'KillerCat' als jonge poes in huis namen moest het een echte huiskat worden. Er was ruimte genoeg in huis want kids waren er nog niet. Hij kon gaan en staan waar hij wilde. Na zijn eerste inenting bij de dierenarts was die relatie tussen de KillerCat en de dierenarts meteen verziekt. Een prik werd niet getolereerd! Erg lastig werd het voor zowel de dierenarts als voor Spike toen hij écht wat markeerde. Aan zijn lijf geen polonaise dus "succes met uw diagnose dokter". Na een versuffend prikje (door de draagkoffer heen gegeven met behulp van 2 assistentes) was hij nog niet te houden en na het opvolgende tweede prikje nog steeds niet.
Na ongeveer een jaar kwam 'Mietje' Macho in huis. Dat werd niet meteen op prijs gesteld. Deze nieuwe kat werd eerst even goed op zijn plek gezet en toen hij dat begreep werd hij geaccepteerd. Niet meer dan dat. Ze leefden in hetzelfde huis meer niet.
Ja en toen... toen kwamen de kinderen in beeld. De leefruimte van de katten werd steeds meer ingeperkt en de baasjes gingen steeds meer eisen stellen. 'Mietje' Macho laat het gelaten over zich heen komen maar de 'KillerCat' niet. Die werd erg onrustig en onhoudbaar in huis. Na een lange tijd van aanmodderen namen Vinceprins en Vincevrouw een lastig besluit om de KillerCat naar buiten te laten. Binnen was hij natuurlijk welkom maar buiten was zijn plek.
Als een levenslustige schooier ging hij zijn buitenwereldje verkennen. Menig kat stond blazend met kromme rug tegenover hem maar het gekke was dat hij daar totaal niet op reageerde en dus ook nooit aan het knokken was met andere katten. Flierefluitend liep hij genietend over straat. Nadat hij na de eerste nacht buiten niet 'thuis geweest was' waren wij al ongerust en gingen we schuddend met een pak brokjes door de wijk. Een dag later stond de schobbejak voor de deur waarna hij een halve etmaal binnen heeft liggen slapen. Dat zal een enerverende tocht geweest zijn?
De deur hier thuis was niet de enige deur waar hij vaak kwam. In menig huis in onze omgeving hebben wij Spike al (meerdere malen) op moeten halen. Hij vond dan ergens een lekker plekje om te liggen op een bed of achter een raam in het zonnetje. Maar je denkt toch niet dat hij zich weg laat jagen?! Alleen Vinceprins, Vincevrouw of de stofzuiger kon hem dan het huis uit krijgen. Onze buren hebben 3 weken geleden zelfs een apart nieuw kattenluikje gekregen, welke werkt op een magneet zodat Spike daar niet meer naar binnen kan. Daar kwam hij soms wel meerdere malen per dag. Sindsdien is hij weer vaak bij ons binnen en ging het goed; we hadden onze eigen kat weer een beetje terug.
Het gevalletje poep en plas in de nieuw aangelegde tuin staat mij ook nog goed bij. Peper, satéprikkers en prikkeldraad is er voor nodig geweest om ervoor te zorgen dat de KillerCat niet meer in zijn eigen tuin scheet. Je begrijpt misschien wel dat je van zo'n kat ook wel eens moedeloos wordt en wel eens zijn nek om wil draaien maar achteraf zijn dat dingen die typisch Spike maken zoals die was met zijn streken. Ja inderdaad je leest het goed ... was.
Afgelopen maandagochtend staken zijn staart en uitgestrekte achterpoten nét niet onder onze auto uit. Voor het eerst sinds dat ik Spike ken zag ik het rode puntje van zijn staart niet meer bewegen. Wat krijgen we nou? Is hij gewond? Heeft iemand Spike het huis uitgeschopt en onder onze auto gelegd? De meeste mensen wisten inmiddels wel waar Spike thuis hoorde. Aan de achterkant kon ik niets zien maar hij reageerde nergens op. Het was alsof ik mijn bewustzijn in de 'standbij modus' schakelde maar van binnen wist ik al hoe de zaak er voor stond. Ik liep naar de rechter voorband van de auto... op mijn knieën keek ik onder de auto naar zijn koppie. Eén oog bijna dicht en de ander nog open ... bloed aan zijn pootje en uit zijn bek. Spike was dood en lag languit onder onze auto.
Wat krijgen we nou? Spike dood? Hoe kan dat nou? Diezelfde middag kon ik terecht bij de dierenarts. In een grote bananendoos zat onze dode kat. Voor de zekerheid deed ik nog een krantje over het gat in de deksel voor het geval er een klein kind bij de dierenarts in de wachtkamer zou zijn. Dat was achteraf maar goed ook. De dierenarts onderzocht Spike op uitwendig letsel en zag dat de nagels van zijn achterpoten nagenoeg weggesleten waren en dat er een hoektand was afgebroken. "Typisch voor katten die zijn aangereden" vertelde hij. "De kat zet zich schrap voor de klap en door de klap slijten zijn nagels af aan de straat". Op de vraag hoe hij dan 'zo netjes' onder onze auto kon liggen was hij ook duidelijk: "Helaas zal hij niet meteen dood zijn geweest en heeft hij nog een vertrouwd plekje kunnen vinden om daar te sterven".
Onze sterke trotse Spike. Aangereden door een auto. Waarom kon je niet gewoon een binnenkat zijn? Heb ik er spijt van dat we hem naar buiten heb laten gaan? Ja. Had je een andere oplossing geweten? Nee. Dag Spike. Junior denkt dat je in de poezenhemel bent. Hou je taai makker.
een homage aan KillerCat Spike
Benieuwd wat we binnen voor aangezicht en geluiden zouden aantreffen schoffelde we voetje voor voetje dichter naar de ingang. Godzijdank was het droog op deze typische Hollandse herfstdag. Binnen was de sfeer gemoedelijk en kalm. Geen luidruchtig huilende en rennende kinderen. Junior vermaakte zich prima in de sportzaal door zich springend en dansend over de gekleurde lijnen voort te bewegen.
